Zbigniew Herbert
Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 roku we Lwowie, a zmarł 28 lipca 1998 roku w Warszawie. Wybitny polski poeta uczęszczał do gimnazjum we Lwowie. Po wybuchu II Wojnie Światowej kontynuował naukę na tajnych kompletach. W taki sposób w 1943 roku zdał maturę. W tym czasie angażował się w działalność podziemną i konspiracyjną, która prowadzona była przez Armię Krajową. Studiował polonistykę na konspiracyjnym Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i ekonomię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Prywatnie przyjaźnił się z Czesławem Miłoszem.
Zbigniew Herbert – wybitny polski poeta, dramaturg i eseista
Książki publikowane przez Zbigniewa Herberta, przetłumaczone zostały na 38 języków. Zbigniew Herbert znany jest przede wszystkim jako poeta i autor wierszy. Pierwsze z nich ukazywały się w poczytnym czasopiśmie „Dziś i Jutro” w 1950 roku. Za literacki debiut Zbigniewa Herberta można uznać publikację wiersza pt. „Palce wrzeciona dźwięków” w Tygodniku Powszechnym. W 1956 roku wydany został pierwszy tomik poezji Zbigniewa Herberta „Struna światła”. Kolejne opublikowane zostały tomy „Hermes, pies i gwiazda:, „Studium przedmiotu” i „Napis”. Z pewnością największym sukcesem literackim było wydanie przez Zbigniewa Herberta zbioru „Pan Cogito”. Wykreowana przez Herberta postać Pana Cogito, pojawiała się w jego późniejszej twórczości. Zbigniew Herbert publikował również eseje, opowiadania i dramaty.
Prestiżowe nagrody i wyróżnienia Zbigniewa Herberta
Zbigniew Herbert został pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. Jest laureatem ponad dwudziestu nagród i wyróżnień, przyznanych mu za jego dorobek literacki. W 1965 roku Zbigniew Herbert wyróżniony został nagrodą im. Nicholausa Lenaua. W latach 1973 i 1978 otrzymał nagrodę im. Herdera i nagrodę im Petrarki. Zbigniew Herbert od lat 60 XX wieku, uważany był za idealnego kandydata do Literackiej Nagrody Nobla, która jednak nie została mu przyznana.